Waar ik al mijn connecties massaal kerst- en nieuwjaarswensen op social media en via mailings zie delen, merk ik dat ik stil ben.
Niet dat ik jullie natuurlijk niet het beste wens, zeker wel! Dat is waar ik me juist het hele jaar door hard voor maak. Dat is waar ik energie van krijg!
Soms heb ik gewoon geen zin om in die hype mee te gaan, als het op dat moment niet goed voelt. Ik had vlak voor kerst een flinke oorontsteking opgelopen. Nadat de week ervoor mijn dochter een dubbele oorontsteking had gehad, wat ook flink wat energie van mijn man en mij heeft gevraagd. Mijn aandacht werd dus naar binnen getrokken. Letterlijk! Wat een helse pijnen achter mijn trommelvliezen.
Ik vraag me dan vervolgens af, wat het leven mij probeert te vertellen. Ja misschien moest ik nog even naar binnen keren. En mocht ik voor wat betreft zichtbaarheid naar buiten weer even een pas op de plaats doen. En wellicht had ik intern wat zuiverend werk te doen, figuurlijk en letterlijk dus.
Zo zie ik ziek zijn, het is functioneel. We kunnen wel nooit ziek willen zijn, altijd vrolijk en vol energie, maar dat is niet hoe het leven werkt. Net zoals de economie een hoog- en laagconjunctuur kent, een liefdesrelatie ups en downs heeft, zo maakt jouw gezondheid ook een golfbeweging. En je kunt de minder goede weerstand wel willen negeren, maar we weten rationeel allemaal dat je daar je lichaam nog meer van uitput. En vroeg of laat….
Dus ik luister op dat moment, naar wat mijn lichaam me te vertellen heeft. En ben ik dus voor jullie even niet zichtbaar. En wat mij betreft, is dat dan juist weer krachtig zijn. Krachtig zijn is een keuze maken die op dat moment goed voelt voor jezelf. En niet een keuze maken, omdat het zo hoort, of omdat iedereen het doet, en je laten meeslepen door verwachtingen van anderen.
Toevallig lees ik net een artikel van de volkskrant: Nederland lijdt massaal aan modeziektes. En eerder deze week las ik dit artikel: Paul Verhaeghe, hoogleraar psychologie: ‘We kweken psychiatrische patiënten bij de vleet’. Beiden erg lezenswaardig!
Zo staat in dat laatst genoemde artikel bijvoorbeeld: “Steeds meer eigenschappen en gedragingen worden abnormaal en gestoord gevonden en worden tot ziekte uitgeroepen. Dat gaat gepaard met een wildgroei aan nieuwe psychiatrische stoornissen. Terwijl, zo betreurt Verhaeghe, de échte waanzin vaak onbenoemd blijft: de neoliberale prestatiemaatschappij die mensen geestelijk ziek en ongelukkig maakt.”
In mijn eigen woorden gezegd, zijn we slaaf van ons eigen leven geworden. Dat is waanzin! Een leven waar we zelf voor kiezen, maar waarvan we doen alsof het ons overkomt. Evenals bijbehorende ziekten. En sociologisch gezien overkomt het je misschien ook, want overal waar je bent word je geïndoctrineerd om te leven volgens de maatschappelijke normen.
Tot dat het besef komt dat je zelf die denderende trein kunt stoppen.
Door aan de noodrem te trekken. Of door simpelweg eens bij een halte uit te stappen. Je hoeft niet te blijven zitten. Als je wilt blijven zitten, is dat een keuze.
En als je dacht: Oh shit, ik had hier uit willen stappen. Dan komt er een conducteur, die een gezellig praatje met je houdt, waardoor je even vergeet dat je een halte hebt gemist, en je jezelf voor houdt dat de volgende halte ook wel prima is.
En dit is precies wat er op dit moment gebeurt in de medische wereld als we ziek zijn. Massaal nemen we een paracetamol om de pijn te drukken (vergeten dat je een halte hebt gemist). Of anti biotica om weer sneller bij de volgende halte aan te komen, om vervolgens toch wéér niet uit te stappen. Want zo komt er steeds weer iets op je pad, waardoor je in die trein blijft zitten.
Zoals in het artikel staat: “De medische behandeling blijft disciplinerend en ‘zuiverend’, zodat mensen zich opnieuw gaan gedragen zoals maatschappelijk van ze wordt verwacht.”
Op de een of andere manier hebben we een sterke drang om aan die maatschappelijke normen te voldoen en dus in die trein te blijven. En weet je wat onze drijfveer daarvoor is:
Waardering.
Ieder mens heeft een sterke behoefte gewaardeerd te worden. En door mee te gaan in alle verwachtingen, ontvang je die waardering. Inclusief de ‘modeziektes’ waar het artikel van de Volkskrant naar verwijst, want dat zorgt ervoor dat als je niet aan de verwachting kon voldoen, je in ieder geval een goed excuus hebt.
“Verhaeghe: ‘In onze maatschappij is dat ideaalbeeld zeer dwingend: we willen perfectie op alle vlakken, van een perfect lichaam tot het perfecte gezinsleven. Lukt dat niet, dan is er voor dat ‘falen’ geen troost meer te vinden in geloof of gemeenschap, zo beschrijft hij in Identiteit. En net zoals succes tegenwoordig geen kwestie is van geluk of afkomst, maar onze eigen verdienste, geldt dat ook voor de mislukking: dat is onze eigen schuld. Maar dat is geen leuke conclusie om mee verder te leven. Verhaeghe: ‘Geen wonder dat elk pseudomedisch label in dank wordt aanvaard zodra je leven geen succesverhaal is. Als het een ziekte is, dan kun je er niets aan doen.’ Een label als adhd functioneert in zijn ogen vaak als welkom excuus: logisch dat je die promotie niet kreeg, je hersens zijn gewoon te druk om te kunnen focussen. En wil je vrouw na twintig jaar scheiden? Niet jouw schuld, je kunt je door je autisme gewoon niet zo goed inleven in haar gevoelsleven.”
En nu zeg ik niet dat alle psychische ziektegevallen een wassen neus zijn. Zeker niet. Ik geloof oprecht dat we ‘last’ hebben van het leven dat we leven. En dat we worstelen hoe daar mee om te gaan. En wat ik merk, en dat is volledig subjectief, is dat we vooral symptomen willen bestrijden. Dat we het lastig vinden om naar de werkelijke oorzaak te gaan. Dat we het lastig vinden om eerlijk te zijn naar onszelf. Dat we het lastig vinden om onszelf de vraag te stellen: Wat wil IK nou echt? Dat we het lastig vinden om te beantwoorden wiens leven we nou leven. Dat we het lastig vinden om een onbekend pad te bewandelen. Dat we bang zijn voor iets wat we niet kennen. Dat we graag kijken naar wat we al hebben of hadden, want dat is vertrouwd. Zelfs als het ons niet meer dient! Dit zie je op het gebied van werk, relaties, voeding etc.
Wat gun ik een ieder zijn EIGEN, wellicht onbekende, pad. Ik gun dat jou. Ja, laat dat mijn wensen voor jou voor het nieuwe jaar zijn: Dat je jij gewoon jij kunt zijn, zonder dat je de waardering van je omgeving nodig hebt om gelukkig te zijn.
Dat je gelukkig bent met wie JIJ bent. Sterker nog, dat je er achter komt wie jij eigenlijk bent. Want wie ben jij? Als je het werk wat je nu doet niet zou doen, als je niet de relatie hebt die je nu hebt, als je niet in het huis woont wat je nu woont, als je niet de auto rijdt die je nu rijdt, als je niet de ziekte hebt die je nu lijdt en als je agenda helemaal leeg is. Wat blijft er van JOU over?
Erachter komen waar jij behoefte aan hebt. Echt behoefte aan hebt. Dus niet geredeneerd vanuit je huidige situatie, want dat is gekleurd. Maar geredeneerd van het niets. Dit klinkt misschien gek. Maar als je redeneert vanuit het niets, dan is dat tegelijkertijd ALLES. Dan is dus alles mogelijk, en dan is er ook geen angst, geen spijt, geen onzekerheid en dan bestaan er geen foute keuzes. Dan kun je vanuit vertrouwen de toekomst tegemoet treden.
Kijk dus niet te veel achterom, de toekomst ligt voor je. En daar is alles mogelijk.
Ik kijk niet achterom om te oordelen of ik dingen wel of niet goed heb aangepakt. Ik kijk alleen achterom om nieuwe doelen te kunnen stellen. En hoe ik het aanpak, dat laat ik ontstaan. Zo voorkom ik dat ik dingen doe, omdat ik het altijd zo deed. Het houd mijn aanpak fris en spontaan.
Dus ik kijk nog één keer achterom. Wat is er in 2019 gebeurd en welk doel stel ik voor het nieuwe jaar (in willekeurige volgorde):
– Ik heb een online training gemaakt. En daar kreeg ik super veel energie van!
Doel: Vooral eigen trainingen blijven ontwikkelen.
– Ik heb heisessies begeleid in het kader van teamontwikkeling. Dat ging moeiteloos, ik stond echt in mijn kracht.
Doel: workshops en heisessies blijven geven.
– Ik heb in de maanden mei, juni, juli teveel ballen in de lucht gehouden. Het voelde niet goed.
Doel: Nog meer verantwoordelijkheid nemen voor mijn gezondheid. Door de grenzen van mijn energie en tijd te bewaken. Als het teveel wordt ‘nee’ zeggen of werk uitbesteden. Niet door blijven ploeteren. En… geen werk meer aannemen om het geld. Positief verwoord, alleen werk aannemen wat in lijn is met mijn missie en voldoet aan mijn voorwaarden.
– Ik heb iedere woensdag vol mijn aandacht aan mijn dochter gegeven. Dat was fijn!
Doel: Ik hou vast aan mijn overtuiging dat werk nooit belangrijker kan zijn dan mijn gezin.
– Ik heb nog meer geleefd dichtbij de natuur. Door langdurig borstvoeding te geven, door mee te bewegen bij ziek zijn (er de tijd voor nemen), door gezond te eten, door geen medicatie te gebruiken (zoals paracetamol). Zelfs bij de dubbele oorontsteking van mijn dochter de voorgeschreven anti biotica buiten de deur gehouden, door te vertrouwen op de werking van de natuur en natuurlijke middelen.
Doel: Nog meer vertrouwen op en leven naar de natuur. En mijn lichaam waar mogelijk minder bevuilen met chemische of fabrieksmatige stoffen. (voeding, gebruik verzorgingsproducten etc.)
– Ik heb weinig slaap gehad door het geven van nachtvoedingen. Ik voelde me daardoor niet fit.
Doel: Slapen wordt hoogste prioriteit. Door voldoende nachtrust krijg ik meer energie. En met die energie wil ik weer meer gaan sporten. Specifiek: 3x per week een tabata en 1x per week hardlopen. (Yoga en tennissen deed ik al en zet ik voort). Met slapen en sporten doorbreek ik de vicieuze cirkel van moe zijn, niet fit voelen, lage weerstand. Ik begin met slapen. Zo richt ik me op de opwaartse spiraal.
– Ik heb financiële spanning gekend. Ik leefde en werkte vanuit vertrouwen, ik wist rationeel dat ik het goede deed, maar mijn lichaam reageerde erop. Mijn rug zat regelmatig vast.
Doel: Klinkt misschien gek, investeren! Juist geld uitgeven aan businesscoaching wat mij helpt om focus te houden en geld uitgeven om werk uit te besteden, zodat mijn bedrijf kan groeien en onafhankelijk wordt van mijn eigen ureninzet. (Ondernemen is ook durven!)
+ een omzet van 10.000 euro per maand (Dit klinkt veel, maar valt best mee, voor ondernemers moet je met meer kosten/lasten rekening houden dan voor werknemers he. En ik moet kunnen voorzien in niet declarabele periodes zoals vakantie, arbeidsongeschiktheid en andere niet declarabele werkzaamheden).
– Ik heb voor mezelf gezorgd door regelmatig een massage te nemen, naar de chiropractor te gaan, overdag te rusten, naar buiten te gaan.
Doel: lekker mee doorgaan.
– Ik heb onlangs (eindelijk) weer eens een no screen day gehouden. Wat een waarde! (nieuwe blog daarover volgt voor de volgers van Krachtige Professional)
Doel: Vaker een no screen day inplannen en van genieten.
– Ik was een team met mijn man in de opvoeding van en zorgen voor onze dochter.
Doel: een team blijven. En niet alleen de aandacht aan mijn dochter geven, ik wil ook (weer) meer aandacht aan mijn man geven. We zijn naast ouders, ook nog steeds geliefden.
– Ik heb de workshop Kansen zien en benutten nieuw leven ingeblazen. Van Dromen naar Doen. Het blijft een mega goed concept!
Doel: de workshop en mijn aanbod daaromheen verder ontwikkelen. Er komt ook een werkboek aan! Tralalalala!
– Ik heb een professional development programma voor de overheid ontwikkeld, waarin het beste van mij en mijn samenwerkingspartners tot uiting komt, voor de échte transformatie naar krachtige professionals.
Doel: Het professional development programma gaan draaien én een variant maken voor individuen die behoefte hebben aan persoonlijke groei door middel van een jaarprogramma.
– Ik heb geen tv gekeken (al een paar jaar niet). Op een enkel filmpje met mijn man na (op één hand te tellen). Nadeel is dat ik steeds minder parate kennis heb bij gezelschapsspelletjes (haha), voordeel is minder energielekken (het is aangetoond dat je er echt niet van uit rust) en meer persoonlijke groei.
Doel: voor mij geen tv (op een enkel filmpje na).
Nou ik kan zo nog wel ff doorgaan. Deze mail is langer geworden dan ik in eerste instantie had gedacht. Samenvattend zit dus de volgende kernboodschappen in deze mail:
– Luister naar je lichaam en handel er vervolgens ook naar.
– Leef jouw leven, niet dat van een ander.
– Wil je het anders, maak de keuze. Alles begint met een keuze.
– Wees helemaal jij. (als je weet wie dat is.. 😉 )
– Waardering zit in jezelf
– Praat jezelf geen ‘modeziekte’ aan, je hebt geen label nodig. Het mag ook gewoon ff minder lekker gaan.
– Bestrijd de symptomen niet, durf eerlijk naar jezelf de oorzaak aan te pakken.
– De natuur is machtig mooi.
– Slaap en beweeg.
– Kijk vooruit, daar ligt je toekomst. Alles is mogelijk. Ook voor jou.
– Focus op wat je wél wilt.
Eigenlijk zijn dit allemaal open deuren. Hoe vaak hoor je niet dit soort ‘spreuken’ langs komen? We weten allemaal dat het wel waar is, dat deze dingen werken. En toch doen we het niet allemaal. Of allemaal niet. 😉 Vaak is dat vanuit angst of gewoonte. Beperk jezelf niet langer, laat jezelf vrij.
Proost, op een fantastisch 2020!
